Adieu september!
Waarheen gaan we als wereld? Gaan we 'Ubuntu', samen of ieder voor zich en God voor ons allen? 'Onrustig is ons hart tot het rust vindt in U' Deze uitspraak is van Augustinus. Ik herken hierin dat ook mijn bestaan soms stuurloos lijkt, losgeraakt van een anker, ik maar dwaal of ronddobber: waarheen? Waar koers ik op? Ik ben zoooooo blij dat ik me aan God kan vast houden: mijn koers, anker, oorsprong, doel en weg! Met blij bedoel ik niet dat ik de hele dag jubel of Halleluja!-klappend door het leven ga. Ik bedoel dat ik bodem onder m'n voeten voel. Dat als ik een kant op moet, een keus moet maken, in een dilemma een oplossing zoek, ik weet dat ik God naast, onder, boven, in en om me heen heb! Altijd geborgen!